η ταυτότητά μας

η ταυτότητά μας

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Οι Μαρκοπουλοκεδικογλαίοι και τα ρουσφέτια…


Λίγο πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και ενώ πολύ νωρίτερα από τη δεκαετία του 80 είχε ξεκινήσει η κρίση αξιών και θεσμών στην χώρα μας, η Ευρωπαϊκή ¨Ένωση  επιδοτούσε την εργασιακή εμπειρία με τα λεγόμενα προγράμματα stage…. 

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας χρησιμοποιούσε αυτά τα «εργαλεία» ως ψηφοσυλλεκτικές μηχανές… 
Στο γραφείο του πρώην υπουργού τουρισμού Κώστα Μαρκόπουλου οι νέοι σχημάτιζαν ουρές μέχρι τις σκάλες για μια θέση στο εργασιακό ήλιο (τρόπος του λέγειν γιατί ελάχιστες αμοιβές  και χωρίς ασφάλιση ήταν ασπιρίνη για τον καρκίνο).

 Μάλιστα κάποια στιγμή ο διαχειριστής του κτηρίου απηύδησε και κάλεσε την αστυνομία γιατί οι συνεργάτες του υπουργού αξίωναν η πόρτα της πολυκατοικίας να μένει συνέχεια ανοιχτή (μη χάσουν κανένα πελάτη) …

Από κοντά και ο τότε βουλευτής Σίμος Κεδίκογλου που τα τηλέφωνα του γραφείου του έπαιρναν φωτιά για την συμπλήρωση των επιδοτούμενων θέσεων με «δικά μας παιδιά»… 


Οι βουλευτές και υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ έτρεφαν φρούδες ελπίδες ότι τοποθετώντας ξανά και ξανά τους ίδιους ανθρώπους με stage θα τους έδεναν στο κομματικό τους άρμα και θα τους χρησιμοποιούσαν εφόρου ζωής σαν προσωπικά φασούλια στο εκλογικό τους πουγκί!!

Η Οικονομική κρίση βρισκόταν ante portas (προ των πυλών) αλλά οι ένοικοι της πολιτικής  Τροίας γλεντούσαν και χόρευαν χωρίς να αντιλαμβάνονται  την καταστροφή που θα έφερνε ο δούρειος ίππος της φαύλης συμπεριφοράς τους…

 Τα συγκεκριμένα επιδοτούμενα προγράμματα ήταν για επιμόρφωση ανέργων , όπερ σημαίνει τοποθετείς ένα νέο σε μια θέση για να μάθει τη δουλειά (γι’αυτό και δικαιολογούσε ανασφάλιστη εργασία το ίδιο το κράτος), αλλά οι πολιτικοί μας ταγοί επανατοποθετούσαν τα δικά τους παιδιά μόλις το πρόγραμμα έληγε…

 Έτσι παρατηρούνταν το φαινόμενο ένας άνεργος νέος να βρίσκεται σε μια θέση εργασίας τέσσερα χρόνια με τέσσερις συνεχόμενες ανανεώσεις … 

Αυτό όμως δημιούργησε και στον ίδιο το νέο την ψευδαίσθηση ότι έχει βρει μόνιμη δουλειά όσο ο βο(υ)λευτής του φροντίζει …. 

Αποτέλεσμα με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και το  τέλος της κοροϊδίας τα σκουπίδια που παράχωναν  κάτω από το χαλί οι Μαρκοπουλοκεδικογλαίοι να ξεχειλίσουν και μείνουν αμανάτι στο σαλόνι τους…. 

Τα άνεργα παιδιά χτυπούσαν τις πόρτες τους και δεν έβρισκαν πια ανταπόκριση (ούτε καν με επτακόσια ευρώ και χωρίς ασφάλιση) και έτσι η συμπεριφορά τους γύρισε μπούμερανγκ…

 Αυτός είναι ο λόγος συρρίκνωσης των εκλογικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας διότι σαν τους δικούς μας υπήρχαν εκατοντάδες βουλευτές σε όλη τη χώρα που δημιούργησαν φρούδες ελπίδες στον κόσμο και τους χρησιμοποίησαν για να εκλέγονται, να έχουν βουλευτική αποζημίωση, βουλευτικό αυτοκίνητο άντε και κανά υπουργείο….

Την ίδια τακτική χρησιμοποίησε όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας ακόμα και η αντισυστιμική χρυσή αυγή που λίγο πριν την προφυλάκιση των βουλευτών της είχε εξελιχθεί σε κομματικό γραφείο τοποθετήσεων εργαζομένων στο νομό –εκτός από τις άλλες δραστηριότητές της!!

Δυστυχώς ο κόσμος δεν έχει ξυπνήσει ακόμα και πολλοί  δεν έχουν καν καταλάβει τι έγινε…

 Εάν δώσεις μια σακούλα με τρόφιμα σε ένα απελπισμένο είναι πιθανόν να τρέξει να σε ψηφίσει…

 Θα πρέπει όμως να αλλάξουμε εντελώς φιλοσοφία και τρόπο ζωής…. 

Από το να δώσεις ένα ψάρι σε ένα πεινασμένο καλύτερα μάθε τον να ψαρεύει λέει μια παροιμία…. 

Πρέπει να μάθουμε πάλι να εργαζόμαστε σκληρά, να ζούμε με  αυτά που έχουμε και να αλλάξουμε το πολιτικό μας προσωπικό….

 Μόνο Εμείς μπορούμε να τους αλλάξουμε με τη δική μας αλλαγή συμπεριφοράς