Απουσία κοστολόγησης των μέτρων αλλά και χρονοδιαγράμματος υλοποίησης των δεσμεύσεων, πολλά «κενά», ασάφειες, παραλείψεις μνημονικών δεσμεύσεων, ακόμη και τοποθετήσεις που έρχονται σε αντίθεση με όσα προβλέπονται στην συμφωνία με τους δανειστές, χαρακτηρίζουν το σχέδιο κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αποκρατικοποιήσεις.
Στο νέο σχέδιο των 68 σελίδων ο ΣΥΡΙΖΑ περιορίζεται στην προώθηση 9 αποκρατικοποιήσεων έναντι 23 που -όπως αναφέρεται στο κείμενο- ήθελαν οι δανειστές αλλά τις απέτρεψε.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι διαφορετική: στα παρατήματα του μνημονίου που δεν όδευσαν στην ελληνική Βουλή αλλά σε αυτές της Γερμανίας και άλλων κρατών – μελών, καταγράφονται αναλυτικά 23 αποκρατικοποιήσεις…
Το κείμενο «ξεχνά» και παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό (περικοπές συντάξεων, προνοιακών επιδομάτων και κρατικής χρηματοδότησης ταμείων), ενώ δεν κάνει καμία νύξη για την μείωση του ΕΝΦΙΑ.
Παράλληλα, παρατηρείται απουσία κοστολόγησης και χρονοδιαγράμματος δεσμεύσεων, ενώ γίνεται γενική περιγραφή των διαπραγματευτικών προτεραιοτήτων, του «παράλληλου προγράμματος», των πρωτοβουλιών για τον νέο αναπτυξιακό νόμο, των κόκκινων δανείων και των μέτρων για τους αγρότες.
Στο σχέδιο 68 σελίδων του ΣΥΡΙΖΑ η ακολουθούμενη πολιτική περιγράφεται σαν ένας «τακτικός και πρόσκαιρος συμβιβασμός ώστε να είναι σε θέση να συνεχίζει να αγωνίζεται διατηρώντας ζωντανή την πιθανότητα και την δυνατότητα κατίσχυσης».
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για το μνημόνιο αναφέρει ότι δεσμεύεται πως «θα υλοποιήσει αυτές τις δεσμεύσεις», αλλά την ίδια στιγμή όμως σημειώνει πως «είναι αποφασισμένη να αναζητήσει ισοδύναμα και αντισταθμιστικά για την ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων ενώ θα διαπραγματευτεί σκληρά για όλα εκείνα τα σημεία της συμφωνίας που έχουν παραμείνει ανοιχτά» μιλώντας για «γκρίζες ζώνες με την έννοια ότι το περιεχόμενο των αλλαγών παραμένει ακόμη εν πολλοίς ανοιχτό αν και οι διατυπώσεις της συμφωνίας σε πολλά σημεία είναι προβληματικές».
Οριοθετεί τις βασικές διαπραγματευτικές προτεραιότητες στα πεδία:
* Των εργασιακών σχέσεων,
* Του ασφαλιστικού συστήματος,
* Της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας,
* Του φορολογικού συστήματος και
* Της ρύθμισης του ανοιχτού ζητήματος των κόκκινων δανείων.
Παράλληλο πρόγραμμα
Παράλληλα δεσμεύεται για την εφαρμογή ενός παράλληλου προγράμματος σε ζητήματα που δεν άπτονται του πεδίου εφαρμογής της συμφωνίας περιγράφοντας αδρά έναν διπλό στόχο:
* Αφενός την άμβλυνση των συνεπειών της για τα μισθωτά και άνεργα στρώματα, τους αυτοαπασχολούμενους και τους συνταξιούχους και
* Αφετέρου την ενίσχυση της θέσης αυτών των στρωμάτων τόσο πολιτικά (δημοκρατικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις) όσο και οικονομικά «ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την απεμπλοκή από το νεοφιλελευθερισμό και την μνημονιακή πολιτική της λιτότητας».
Τράπεζες
Στο πρόγραμμα αναφέρεται επίσης ότι η πλήρης άρση των capital controls αναμένεται να ολοκληρωθεί έως το τέλος του 2015. Για τα «κόκκινα» δάνεια γίνεται λόγος για μέριμνα για τους οικονομικά αδύναμους δανειολήπτες, μέσω της δημιουργίας ενός μόνιμου διχτυού κοινωνικής προστασίας, καθώς και η δυνατότητα συνυπολογισμού και διευθέτησης των συνολικών υποχρεώσεων προς τις τράπεζες, το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Για την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων προτείνεται νέος Αναπτυξιακός νόμος (χωρίς όμως να αναφέρεται η πηγή εύρεσης των κονδυλίων). Καταγράφονται μέτρα φορολογικής ελάφρυνσης για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις χωρίς χρονοδιάγραμμα (μεσοπρόθεσμη μείωση των συντελεστών φορολόγησης για όσες επιχειρήσεις εντατικοποιούν τις ηλεκτρονικές συναλλαγές και ακολουθούν πρότυπα φορολογικής συμμόρφωσης, σταδιακή κατάργηση ειδικών εισφορών, τέλους επιτηδεύματος, μείωση του φορολογικού συντελεστή, επιτάχυνση επιστροφής φόρου εισοδήματος και ΦΠ κλπ).
Προαναγγέλλεται πακέτο για την ενίσχυση των αγροτών και της αγροτικής-κτηνοτροφικής παραγωγής, καταγράφοντας ως ανοιχτά μέτωπα και παραθέτοντας το παράλληλο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τον αγρότη.
Από την Θεσσαλονίκη στο μνημόνιο
Το σχέδιο στις 68 του σελίδες ξεκινά με μία λιτή αναφορά στο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης με τους τέσσερις πυλώνες του (Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, επανεκκίνηση της οικονομίας, αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων και δημοκρατική ανασυγκρότηση του κράτους) και συνεχίζει με μία εκτενή αναφορά στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και με επισημάνσεις για «διάθεση τιμωρητική εκ μέρους των δανειστών αλλά και των θεσμών».
Κάνει λόγο για «ολιγωρίες» και για «τις πιθανές τακτικές αστοχίες» από ελληνικής πλευράς στην νέα συμφωνία μιλώντας για εκβιαστικό δίλημμα. Και αναφέρεται σε μία Συμφωνία «που υπογράφτηκε με πραξικοπηματικούς όρους μετά από έναν άνευ προηγουμένου εκβιασμό στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές».
Γίνεται αναφορά στα κέρδη της συμφωνίας, στο δάνειο 86 δισ. ευρώ από τον ESM, στην αναφορά για το χρέος με χρονοδιάγραμμα και στα χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα.
Επισημαίνεται ότι στο «σκληρό πρόγραμμα συνέχισης της πολιτικής της λιτότητας» υπάρχουν «κάποια – περιορισμένα βέβαια – κέρδη για την κοινωνική πλειοψηφία ενώ σε πολλά σημεία η κατεύθυνση εφαρμογής θα εξαρτηθεί από την μελλοντική διαπραγμάτευση της ελληνικής πλευράς με τους δανειστές».
Της Δήμητρας Καδδά
capital.gr
